Eileen Chang

Właściwie Zhang Ying. Żyła w latach 1920–1995. Autorka esejów, powieści i licznych opowiadań osadzonych w realiach Szanghaju lat 40. Po kilku dekadach zapomnienia proza Eileen Chang jest odkrywana na nowo i zdobywa coraz większą popularność.

Bohaterowie jej opowiadań żyją podczas wojny w okupowanym przez Japończyków Szanghaju, ale autorka zawsze unikała wplatania ideologii i faworyzowania którejkolwiek ze stron w dualistycznym świecie w przededniu Zimnej Wojny. Sama Eileen Chang stroniła od polityki, ale w nieunikniony sposób jej życie osobiste i zawodowe zostało głęboko przez politykę naznaczone.

Eileen Chang urodziła się w Szanghaju w arystokratycznej rodzinie szczycącej się urzędniczą przeszłością. Chodziła do chrześcijańskiego liceum założonego przez misjonarzy ze Stanów Zjednoczonych, gdzie biegle nauczyła się języka angielskiego. Studiowała literaturę angielską na Uniwersytecie Hongkongu, jednak wojska japońskie zajęły miasto, nim zdążyła uzyskać dyplom. Chang wróciła do Chin w 1941, gdzie dwa lata później poznała Hu Lanchanga, swojego pierwszego męża. Hu okazał się japońskim kolaborantem, po wojnie uciekł na Tajwan, a stamtąd do Tokio. Jego działania polityczne napiętnowały Eileen Chang złą sławą w oczach zarówno chińskiej partii nacjonalistycznej, jak i komunistycznej.

Autorka wyemigrowała do Hongkongu, gdzie zaczęła pracować dla U.S. Information Service, pisząc i tłumacząc teksty na potrzeby propagandy amerykańskiej w odpowiedzi na zwycięstwo Mao Zedonga na kontynencie.

Wyjechała do Stanów Zjednoczonych w 1955 roku, kilka miesięcy później poznała swojego drugiego męża, scenarzystę Ferdinanda Reyhera, którego wkrótce poślubiła. Ich związek nie trwał długo – Reyher zmarł w 1967 roku. Chang pod koniec lat 50. próbowała osiedlić się na Tajwanie, jednak zrezygnowana wróciła do Ameryki, nie miała już szansy powrotu do Chin. Przez dekadę lat 60-tych pisała powieści i opowiadania, myślami wracając do ukochanego Szanghaju.

Po śmierci męża zdobyła posadę w centrum studiów chińskich na Uniwersytecie Kalifornijskim, potem przeniosła się do Los Angeles, by pracować nad tłumaczeniem powieści Shanghai Flowers autorstwa znanego pisarza epoki Qing, Hana Bangqinga. Do końca życia mieszkała w odosobnieniu, zmarła samotnie w 1995 roku.