Pu Songling

Pu Songling (1640-1715) – chiński pisarz z czasów dynastii Qing.

Pochodził z ubogiej rodziny ziemiańsko-kupieckiej. W wieku 19 lat uzyskał pierwszy stopień naukowy na egzaminie urzędniczym. Tytuł urzędniczy otrzymał dopiero w wieku 72 lat, a przez prawie całe życie pracował jako prywatny nauczyciel, zbierając opowieści, które stały się podstawą dla Dziwnych opowieści zebranych w studiu Liaozhai.

Opowieści to kolekcja kilkuset fantastycznych nowelek, w których świat duchów, bóstw, kobiet-lisów płynnie łączy się z rzeczywistością ówczesnych Chin; są szczytowym osiągnięciem gatunku „opowieści niesamowitych”, rozwijanego od czasów dynastii Tang, wywodzącego się z tradycji ustnych opowiadań, ale pisanego w języku klasycznym. Są bardzo zwarte (najkrótsze mają poniżej strony), element fantastyczny miesza się tam z ostrą satyrą społeczną i krytyką upadku obyczajów warstwy urzędniczej.

Oprócz Opowieści Pu Songling pozostawił po sobie kilka tomów poezji i esejów, parę rozpraw językoznawczych i rolniczych. Przypisuje mu się też autorstwo powieści Xingshi yinyuan.