Kolejny esej z serii Rational Conversations poświęcony jest kwestii tego, jak powinna być finansowana kultura. Alfian Sa’at, jeden z bardziej znanych singapurskich pisarzy i dramaturgów w 10 punktach podsumowuje, dlaczego według niego łożenie publicznych funduszy na rozwój sztuki jest takie istotne. Niektóre z punktów to krótkie hasła, inne – krótkie mini-eseje.
Sa’at na stronach tej książeczki udowadnia swoją myśl, że “wspieranie sztuki jest wspieraniem demokracji”. Tak jak demokracja z założenia pozwala na spieranie się różnych opinii, tak i sztuka według niego powinna być polem do eksperymentowania, ścierania się różnych inspiracji, tematów i wrażliwości. Ale esej Sa’ata to tak naprawdę tekst o demokracji. Kto ma decydować o tym, na co są wydawane pieniądze? Czy głosy mniejszości mogą być uciszane? Czy to w porządku, że rządzący podejmują decyzję tylko dlatego, że zagwarantuje im to głosy? I czy finansowanie jakichś przedsięwzięć (w tym artystycznych) jest równoznaczne z kupowaniem czyjegoś milczenia w problematycznych kwestiach?
A Manifesto For Arts Funding to bardzo króciutka lektura, ale dała mi bardzo dużo do myślenia – zwłaszcza w polskim kontekście, w którym finansowanie i wspieranie kultury jest coraz bardziej upolitycznione. Ale jak pisze Sa’at: