Dlaczego nie ocali nas liberalny feminizm? Taki, który uśmiecha się do nas z okładek gazet mainstreamowych mediów w zachodnim świecie. Bo pomija perspektywę osób najbardziej wykluczonych – zwłaszcza kobiet z Globalnego Południa, dzięki wyzysku których możemy mieć w Europie masę wygód. Françoise Vergès świetnie pokazuje, że biały/imperialny feminizm wspiera i neoliberalny kapitalizm, i militaryzację, i coraz większy nadzór obywateli, a czasem nawet faszyzm. I choć punktem wyjścia do jej rozważań jest Francja, Feminizm dekolonialny jest opowieścią o zderzeniu Globalnej Północy i Południa w ogóle.
Jak sama pisze na jednej z pierwszych stron książki:
“Praca ta sytuuje się w nurcie dzieł krytycznych feministek z Globalnego Południa i ich sprzymierzeńczyń z Północy, podejmujących zarówno tematy gender, feminizmu, walki kobiet, jak i krytykę feminizmu, który nazywam cywilizacyjnym, gdyż w imię ideologii praw kobiet realizuje misję narzucenia jednej myśli, przyczyniając się tym samym do przedłużenia dominacji klasowej, genderowej i rasowej. Bronię feminizmu dekolonialnego, dążącego do wyeliminowania rasizmu, kapitalizmu i imperializmu, któremu to programowi spróbuję nadać konkretny wymiar”.
Feminizm dekolonialny jest zatem pewnego rodzaju manifestem, “wstępniakiem” do patrzenia na feminizm inaczej, i pod kątem dyskursu na temat feminizmu, jak i naszego osobistego podejścia, do naszego feminizmu. Książka – na swoich jedynie 120 stronach – zachęca do kwestionowania wielu założeń na temat świata. Vergès sporą uwagę poświęca na przykład islamofobii i demonizowaniu noszenia chusty, co świetnie uzupełnia w Sterroryzowanych Suhaiymah Manzoor-Khan.
Podsumowując – jest to książka, którą powinna przeczytać każda osoba, która uważa się za feministkę czy feministę. Vergès wywołuje tematy i zaprasza do dyskusji, do szukania swoich inspiracji poza centrum imperium, do krytyki otaczającego nas dyskursu feministycznego, do włączania do niego głosów, dla których nie ma zazwyczaj miejsca. Jest to nam idea bardzo bliska, bo idealnie wpisuje się w to, co w Tajfunach próbujemy robić za pomocą naszej serii non-fiction.
