Nō to jeden z najważniejszych gatunków klasycznego japońskiego teatru. Jego obecna struktura uformowała się około XIV wieku za czasów panowania szogunatu, który obalono w 1868 roku. Wtedy też nō popadło w niełaskę, a jego losy pozostawały niejasne. Jednym z pierwszych nie-Japończyków, którzy obejrzeli sztukę nō był żołnierz Ulysses S. Grant; po zakończeniu spektaklu miał powiedzieć do swoich gospodarzy: “musicie to zachować”.
Wiele osób autorskich podejmowało próby modernizacji sztuk nō, ale pierwszym pisarzem, którego dramaty faktycznie odniosły sukces był Yukio Mishima. Jego rozległa wiedza oraz płynność w czerpaniu zarówno z tradycji japońskich, jak i zachodnich, świetnie sprawdziły się w tej formie. Niniejszy zbiór prezentuje pięć sztuk powstałych w latach 1950-1955 – “Sotoba Komachi”, “The Damask Drum”, “Kantan”, “The Lady Aoi” i “Hanjo”. Niektóre są luźno inspirowane powszechnymi w nō motywami, w innych zaś Mishima trzyma się pierwowzorów, ale każde rozbudza w osobie czytającej pragnienie, by doświadczyć tej sztuki na żywo.
