I Belong to Nowhere to wybór wierszy Kalyani Thakur Charal, dalickiej poetki i aktywistki, która w swoich tekstach oddaje doświadczenie życia reprezentatek najniższej indyjskiej kasty. Dobitną poetycką frazą odsłania silnie zakorzenione w społeczeństwie i nadal utrzymujące się nierówności między burżuazją a grupami marginalizowanymi ze względu na pochodzenie. Autorka oddaje ukłon Babasahebie Ambedkarowi, dalitowi, który w I poł. XX wieku czynił starania na rzecz nadania praw politycznych i obywatelskich dla najniższej kasty, ale jednocześnie podkreśla konieczność dalszego zaangażowania się dalitów i dalitek w mówienie o i przeciwdziałanie opresji. Jednocześnie, teksty Kalyani Thakur poruszają wątki feministyczne, ukazują wszechobecność ucisku kobiet i czerpania korzyści z dyskryminacji ze względu na płeć. Szczególnie poruszający w tym kontekście jest wiersz The Shoe Society, w którym pisze o trudności funkcjonowania kobiety w zdominowanych przez patriarchalizm układach: Just as the foot inserts itself with care/into the new leather shoe,/feeling its way forward gingerly/Dear girl, make your own space/within this society carefully,/cautiously feeling your way forward,/for it is as hard and inflexible as the shoe”.
Mimo, że poezja Kalyani Thakur dotyka trudnych tematów, jest w niej też doza lekkości: to bystre oko, które obserwuje zazielenione pola i wody rzeki (cykl natury obiecuje przeobrażenie i większą wolność); to kobieta łaknąca zbliżeń przy bladym świetle księżyca. Podmiot żąda sprawiedliwości społecznej, ale szuka ukojenia w relacjach z innymi, bezkresnego spokoju.
Wierszom w I Belong to Nowhere towarzyszy przedmowa tłumacza, a także wstęp Kaushal Panwar, która przybliża postać poetki na tle emancypacyjnych działań oraz tekstów społeczności dalickiej z ostatnich lat. Warto go przeczytać, bo przywołuje konteksty niezbędne do zrozumienia tekstów poetki w tym zbiorze.
