Nadal nie wiem, co myśleć o tej książce. Prawdopodobnie gdyby nie fakt, że tłumaczył ją Anton Hur (któremu zawdzięczamy też m.in. Violets Shin Kyung-sook czy Cursed Bunny Bory Chung), nigdy bym po nią nie sięgnęła. Nie jestem fanką wszelkiego typu poradników, a tym jest według mnie ta książka i dlatego też nie dziwi mnie fakt, że niespecjalnie ją pokochałam… ale muszę przyznać, że lektura książki Baek Sehee sprawiła, że poczułam się mniej samotna (“czyli to nie tylko ja tak mam?”).
I Want to Die but I Want to Eat Tteokbokki (tytuł roku?) to zapis rozmów autorki ze swoim psychiatrą. Moją pierwszą reakcją było: kogo to obchodzi? kto chciałby czytać zapis rozmowy pomiędzy nieznaną nam osobą, a jej lekarzem? Ale kolejne rozdziały bardzo dobrze pokazują pułapki myślenia, w które wpadamy: niską samoocenę, strach przed tym, że nie jesteśmy odpowiednio produktywni/produktywne, że nie zasługujemy na polubienie. Nie jest to typowy poradnik w tym sensie, że nie znajdziemy tu konkretnych rad “jak odnaleźć szczęście”: jedynie zapis rozmów i krótkie notatki autorki z jej przemyśleniami. Nie zawsze wszystkie jej wnioski ani opinie lekarza mnie przekonywały, dlatego po części traktuję to jako historię pewnej osoby i jej zdrowia psychicznego w danym społeczeństwie.
Dlaczego jednak uważam, że wydanie tej książki jest ważne, nawet jeśli sama książka nie była dla mnie jakoś specjalnie ważna? Bo powinniśmy_yśmy czytać najróżniejsze książki autorstwa osób z różnych kultur. Potrzebujemy i literatury pięknej w tłumaczeniu i poezji, ale także komiksów, książek kulinarnych, romansów i poradników. I Want to Die but I Want to Eat Tteokbokki jest w Korei totalnym bestsellerem i fakt, że nie znając dobrze koreańskiego, mogę czytać to, o czym się teraz dyskutuje na drugim końcu świata i dowiedzieć się nieco więcej o presji koreańskiego społeczeństwa… a jednocześnie zdać sobie sprawę, jak uniwersalne są opisane w tej książce problemy – jest dla mnie największą wartością tej książki.
Książka jest także dostępna w języku polskim (Nie mam ochoty żyć, ale za bardzo lubię tteokbokki).
