Eikoh Hosoe to jeden z najbardziej fascynujących japońskich fotografów i filmowców, którzy zyskali rozgłos w ruchu sztuki eksperymentalnej w Japonii po II wojnie światowej. Hosoe zasłynął przede wszystkim z nastrojowych, czarno-białych fotografii, w których ludzkie ciała przedstawiane są z wyrazistym, dramatycznym kontrastem.
Jednym z jego najbardziej znanych projektów jest Kamaitachi, niezwykła współpraca z Tatsumim Hijikatą — tancerzem i założycielem butō, czyli „tańca mroku”. Styl butō wyróżnia się intensywnym ekspresjonizmem, a jego charakterystyczne elementy to białe malowanie twarzy i ciała, improwizacja oraz eksploracja cielesności. Taniec ten często nawiązuje do estetyki brzydoty, groteski i ukazywania ludzkich niedoskonałości.
Pierwotnie opublikowane w 1969 roku, Kamaitachi było inspirowane zarówno tańcem butō, jak i japońskim folklorem — tytułowy Kamaitachi to demon-łasica, który przemierza pola ryżowe, ścigając ludzi i raniąc ich sierpem. W tej mistycznej narracji w postać yōkaia wcielił się Tatsumi Hijikata, co nadało zdjęciom Hosoe niesamowitej głębi i teatralności.
Ciekawostką jest fakt, że wielkim fanem zarówno butō, jak i fotografii Hosoe, był Yukio Mishima. Zdjęcia Hosoe zdobią angielskie wydania jego dzieł, takich jak The Frolic of the Beasts, Forbidden Colours i Confessions of a Mask.
