Historia Złotej Pagody opiera się na prawdziwym wydarzeniu. W 1950 roku tytułowa świątynia, jedna z najpiękniejszych i najbardziej znanych, została podpalona przez mnicha – Mishima tworzy fascynujący fikcyjny portret tego młodego człowieka.
Mizoguchi storzył swoją wizję Złotej Pagody jako najwspanialszego miejsca świecie na długo przed rozpoczęciem tam właśnie nauki jako mnich buddyjski. Już na miejscu musi skonfrontować swój młodzieńczy ideał z rzeczywistością, i jak zwykle w takiej sytuacji bywa, spotyka się z rozczarowaniem. Mizoguchi dochodzi do wniosku, że zniszczenie świątyni to jedyny sposób na oczyszczenie jej i samego siebie. Proces planowania i racjonalizacji zbrodni jest absolutnym mistrzostwem zarówno pod względem literackim, jak i psychologicznym.
To historia obsesji – nie tylko na punkcie piękna. To także historia o wojnie (i jej bezsensowności), o niezrozumieniu ludzi i zagubieniu. I o zniszczeniu. Pięknie napisana w gęstym, poetyckim stylu Mishimy – uwagę na siebie zwracają między innymi genialne opisy wewnętrznych konfliktów głównego bohatera i jego obsesja na punkcie światła/cienia – która zostaje w czytelniku na długo.
Książka jest dostępna także w angielskim i polskim tłumaczeniu.
