Jestem pod wrażeniem wyrafinowanej umiejętności opisywania bohaterów przez Yōko Ogawę. Podobnie jak w Ukochanym równaniu profesora, autorka i tym razem tworzy postaci głębokie, wielowymiarowe i pełne wrażliwości.
Historia zaczyna się sceną śmierci pewnego starszego mężczyzny, który trzymał w swoich ostatnich chwilach w rękach klatkę dla ptaka. Kotori to opowieść o skromnym i kameralnym życiu tego mężczyzny i jego starszego brata, który porozumiewa się przy użyciu własnego, oryginalnego języka, zrozumiałego tylko dla jego młodszego brata. Starszy brat jest miłośnikiem małych ptaszków (po japońsku: kotori). Umie odwzorować ich śpiew, kocha je oglądać w ogrodzie albo na terenie domu dziecka nieopodal ich domu. Ptaki tworzą między braćmi nić porozumienia i stanowią jedyną więź, łączącą ich ze światem zewnętrznym.
Jestem przekonana, że ta historia na pewno się spodoba tym, którzy lubią atmosferę Ukochanego równania profesora (Hakase no Aishita Sūshiki). Lektura pozwoli w pełni poczuć piękno małych drobiazgów w naszym codziennym życiu.
