Znacie te nagłówki – “najgłośniejsza japońska powieść xx roku?”. W 2020 roku tytuł tej “najgłośniejszej” przypadł zapewne “Natsu Monogatari” Mieko Kawakami. Książka ukazała się z opóźnieniem z powodu pandemii, ale i tak zdążyła narobić medialnego szumu i trafiła na niejedną listę najlepszych tytułów 2020 roku.
W pierwszej części Makiko z dorastającą córką, Midoriko, przyjeżdżają z Osaki do Tokio. Makiko zdecydowana jest powiększyć sobie piersi. Podczas gdy przygotowuje się do zabiegu, zatrzymuje się u młodszej siostry, początkującej pisarki – Natsuko. Natsuko zostaje łącznikiem pomiędzy matką i córką, która w ramach buntu do nikogo się nie odzywa. To krótka, ale intensywna wizyta – pełna wypowiedzianych i niewypowiedzianych żali, przemyśleń (o kobiecości, ale też o biedzie i klasach społecznych) i napięć – prowadzi do zaskakującego finału.
Wracamy do ich historii w drugiej części niemal dekadę później. Natsuko jest już po udanym pisarskim debiucie i zmaga się z drugą powieścią. Nie ma partnera, ale zaczyna czuć za plecami tykający zegar biologiczny. Zastanawia się, czy chce – i czy powinna – zajść w ciążę, nim będzie za późno? Natsuko rozważa skorzystanie z banku nasienia, ale reakcje otoczenia na tę decyzję zaczynają mieszać jej w głowie.
Przy bardzo dynamicznej i zwartej kompozycji części pierwszej, druga historia może wydać się nieco wolna. Warto więc zrobić sobie chwilę przerwy po pierwszej powieści i podejść do nich, jak do dwóch osobnych tekstów. Tym bardziej, że Summer Story daje sporo do myślenia w kontekście świadomego i planowanego macierzyństwa, czy możliwości decydowania o sobie i swoim ciele niezależnie od okoliczności. A to niezwykle aktualny temat.
Książka jest dostępna także w tłumaczeniu angielskim.
