Jakiś czas temu szukałam książek, które nadawałyby się na pierwszą lekturę po japońsku dla osób uczących się języka i przypadkiem odkryłam książkę, która nie do końca pomaga w samym czytaniu, ale nie byłam w stanie przejść obok niej obojętnie. Nazorigaki Hyakunin Ishhu to coś przepięknego! Adepci japońskiego, zwłaszcza w początkach swojej drogi z nauką japońskiego pisma, mierzą się z potrzebą oswojenia z zupełnie nieznanymi znakami. Pisanie znaków o tak obcym kształcie może przysparzać problemów – czy znaki, które piszę mają odpowiedni kształt, czy są czytelne, czy są estetyczne?
Nazorigaki Hyakunin Isshu należy do serii albumów-podręczników, które mają pomóc w podobnych problemach na japońskim rynku. Album zawiera sto kaligrafowanych ręcznie wierszy. Każdy z nich jest przedstawiony na rozkładówce, składającej się z: ręcznie napisanego wiersza w pionowym układzie (tak jakby został napisany na zwykłej kartce), wiersza wkomponowanego w kwadratową ilustrację (tak jak się kaligrafuje wiersze na specjalnym ozdobnym papierze) i – co najważniejsze – wzoru kaligrafii z zaznaczonymi wskazówkami na co zwrócić uwagę w kształcie znaków. Dzięki temu można zrozumieć które elementy znaków mają jakie proporcje, jakie powinny być odstępy między poszczególnymi kreskami… wszystko, co trzeba wiedzieć, by pisane przez nas znaki miały czytelny, piękny i elegancki kształt. Większość podręczników do nauki japońskiego pisma przedstawia tylko kolejność pisania kresek, rzadko który podręcznik bierze pod uwagę to, że adepci nowego alfabetu muszą zrozumieć kształt obcych sobie liter. W podręczniku można znaleźć także porównanie kreski pisanej ołówkiem, długopisem zwykłym i żelowym, a same wzory kaligrafii są wykonane długopisem – książka pomoże w codziennym pięknym pisaniu bez konieczności używania tradycyjnych pędzli.
Niewątpliwą zaletą podręcznika jest też materiał, na którym pracujemy. Hyakunin Isshu, czyli „Po jednym wierszu od stu poetów” to zbiór stu najpiękniejszych wierszy japońskich, wybranych z wcześniejszych antologii poetyckich, skomponowany w XIII wieku. To jedna z najbardziej znanych antologii klasycznej poezji japońskiej, której poszczególne wersy od wieków przewijają się w japońskiej kulturze. Wiersze te japońskie dzieci poznają już w podstawówce, są nieustannie wykorzystywane jako treść kaligrafii, a także stały się podstawą kart towarzyskiej gry karuta. Podręcznik jest też przepięknie wydany, co – jestem tego pewna! – zdecydowanie zachęca do nauki pięknego pisania po japońsku. Zdecydowanie polecam wszystkim uczącym się japońskiego oraz tym zainteresowanym kaligrafią!
