Nie mogłam doczekać się tej kolekcji esejów, odkąd zobaczyłam na mediach społecznościowych Ethos Books pierwszą zapowiedź na jej temat. Nie jest to po prostu reportaż czy zbiór artykułów na temat problemów, z którymi mierzą się osoby z niepełnosprawnościami w Singapurze. Punktem wyjścia jest perspektywa disability rights i disability justice – do czego nawiązuje też sam tytuł, not without us, „nic bez nas” – dlatego też zdecydowaną większość tekstów napisały osoby z niepełnosprawnością: osoby neuroróżnorodne, głuche, niewidome, poruszające się na wózku…
Not Without Us to zbiór tekstów bardzo różnych: są tutaj teksty stricte akademickie, rozdziały skupiające się na polityce singapurskiego rządu i rozwiązaniach prawnych, ale także eseje bardzo osobiste, poruszające kwestie takie jak traktowanie sztuki tworzonej przez osoby niepełnosprawnej przez mainstream czy handicapizm w grach komputerowych. Duża część tekstów burzy mit merytokracji i zachęca nas do wyobrażenia sobie świata bardziej przyjaznego dla nas wszystkich (i przede wszystkim do kwestionowania zasad, według których działa nasz świat).
Przeczytacie tutaj m.in. o reprezentacji osób z niepełnosprawnością w singapurskiej telewizji, o debacie na temat języka migowego (który z używanych języków jest tym „prawdziwym”?), o doświadczeniu pandemii z perspektywy osoby cierpiącej na ból przewlekły (i o tym jak zamknięcie granic wpłynęło na dostępność leków). Moim faworytem jest chyba ostatni esej pt. „The game was rigged from the start” o tym, jak osoby neuroróżnorodne nigdy nie będą w stanie osiągnąć swojego potencjału w społeczeństwie tak mocno wierzącym w mit merytokracji.
