Bae Suah to z pewnością jeden z najciekawszych głosów na południowokoreańskiej scenie literackiej. Każda jej książka jest jak dziwny sen, z którego nie możemy się obudzić i z którego obrazy męczą nas jeszcze godziny po powrocie do rzeczywistości. Jej styl i spojrzenie na świat – wielogłosowość, metaforyczność, specyficzna estetyka – są nie do podrobienia. No i nareszcie udało się nam ściągnąć jej twórczość na tajfunowe półki.
Śledzimy dzień z życia bohaterki, Ayami, byłej administratorka teatru audio dla niewidomych, dzień pełen deja-vu, zapętleń, powtórzeń, dziwnych zdarzeń, które w tej rzeczywistości zdają się nikogo nie dziwić. Przeszłość i przyszłość nakładają się na siebie, a Bae Suah wypełnia dodatkowo swoją powieść nawiązaniami do świata nieprzystającego na pierwszy rzut oka do koreańskiej rzeczywistości: jest tu powieść irańskiego pisarza Sadegha Hedayata, lekcje niemieckiego, są nawiązania do szamanizmu Nanajów (jednej z grup etnicznych zamieszkujących Syberię). A całość splata się w coś, co trudno opisać słowami… poczują to “coś” tylko ci, którzy znajdą w sobie odwagę, żeby dać się porwać w literacką podróż pełną halucynacji.
Książka dostępna również w języku angielskim i koreańskim.
Nakładem wydawnictwa Tajfuny, w polskim tłumaczeniu ukazała się inna książka Bae Suah – nowelka Ten, którego szukam, w przekładzie Joanny Pienio-Danielak.
