Wśród Europejczyków architektura japońska zwykle kojarzy się z pewnymi charakterystycznymi elementami, takimi jak słomiane maty tatami, przesuwne drzwi shōji czy wywinięte do góry brzegi dachów świątynnych. Nie zawsze jednak zdajemy sobie sprawę z tego, że tradycyjna architektura japońska to nie jeden lecz wiele różnych stylów, pochodzących z różnych okresów i charakteryzujących się innymi cechami. Przepych i asceza. Przewodnik po tradycyjnej architekturze japońskiej autorstwa Joanny Zakrzewskiej to świetne wprowadzenie w ten temat, nie tylko dla japonistów ale także, a może przede wszystkim, dla osób nieobeznanych w japońskiej kulturze.
Układ Przepychu i ascezy przypomina inną rzetelną książkę z wprowadzeniem do sztuki ogrodniczej – Kolaż o ludziach i Naturze. Mamy tu opisaną historię japońskiej architektury z podziałem na epoki. Każdy rozdział zawiera wprowadzenie na temat ogólnej historii okresu oraz rozwijających się wtedy nurtach w kulturze i sztuce, a następnie opis konkretnych stylów i tendencji architektonicznych danego okresu. Warto przyjrzeć się licznym ramkom i podrozdziałom poświęconym poszczególnym elementom architektonicznym, jak różne rodzaje dachów, szczegóły konstrukcyjne, materiały itp. Autorka opisała je w przystępny sposób z ilustracjami, podobnie jak w An illustrated Guide to Japanese Traditional Architecture and Everyday Things. Rozdziały są opatrzone zdjęciami z przykładami z najbardziej znanych budynków, takich jak świątynie buddyjskie i sintoistyczne, rezydencje itp.
Przepych i asceza to świetne wprowadzenie do różnorodnej architektury japońskiej, nie tylko dla japonistów, ale też – a może przede wszystkim – dla osób, które wybierają się do Japonii i chcą spojrzeć na najważniejsze japońskie zabytki w szerszym kontekście i z poszerzoną wiedzą. Sama książka może być też doskonałą inspirację do układania planu wycieczki.
