Wszystkie książki o architekturze – zwłaszcza japońskiej – cieszą się w Tajfunach od zawsze dużym zainteresowaniem. Small practices to jednak pierwsza pozycja, która łączy temat japońskiej architektury z malezyjską, poświęcając taką samą uwagę projektant(k)om z obu tych państw.
Połączenie Malezji z Japonią nie jest przypadkowe – autor książki, z pochodzenia Malezyjczyk, jako dziecko mieszkał w Japonii; potem już na studiach i jako praktykujący architekt niejednokrotnie inspirował się i uczył o japońskiej architekturze. Trudno odmówić wpływu japońskich projektantów na architekturę światową; a jeszcze mocniej nawet czuć to w innych krajach Azji, także w Azji Południowo-Wschodniej.
Nie jest to jednak książka o samej estetyce – raczej o pracy architekta czy architektki jako takiej. W rozmowach przewijają się najróżniejsze tematy: jakie są największe wyzwania dla małych praktyk architektonicznych? czy to one będą wyznaczać trendy, a nie ogromne korporacje, jak to bywa w dużej części świata? skąd czerpać inspiracje, żeby nie zamknąć się w bańce własnej kultury? i jak mają się np współczesne projekty do tego, co jest popularne na przykład w Europie?
Small practices to tak naprawdę dwie książki w jednej – z jednej strony (za białą okładką) czekają na nas rozmowy z japońskimi architekt(k)ami, z drugiej (za żółtą okładką) z malezyjskimi. To świetny punkt wyjścia i do poszukiwania inspiracji we własnej praktyce architektonicznej (i jakkolwiek związanej z projektowaniem czy designem), ale też do poznania konkretnych osób i firm, które zmieniają podejście do architektury i planowania przestrzeni w Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej:
Atelier Kazuki Wakahara, Atelier Ryo Abe, Design Team Architects, Satoshi Okada Architects, CODA, Normal Architecture, No-to-Scale*, Studio Karya, WHBC Architects.
