Długo wyczekiwana po ogromnym międzynarodowym sukcesie Dziewczyny z konbini, kolejna powieść japońskiej pisarki Sayaki Muraty właśnie została przetłumaczona na język polski. Ziemianie szokują, zaskakują, ale i – co momentami może być trudno przyznać – bawią i wciągają, choć niewątpliwie podzieli czytelników. Bo chociaż między debiutem Muraty, a Ziemianami istnieją pewne podobieństwa, to druga książka znacznie różni się od pierwszej. Fani Dziewczyny z konbini, którzy w losach tytułowej bohaterki odnaleźliście spokój i równowagę codzienności, uważajcie, w Ziemianach tego nie znajdziecie.
Trudno napisać coś więcej o fabule, bez zdradzenia wielu kluczowych jej elementów, które zdecydowanie warto odkrywać samemu, ale spróbujmy. Akcja powieści rozpoczyna się, gdy młodziutka Natsuki wraz z rodzicami i młodszą siostrą Kise mkną krętymi górskimi drogami na rodzinny zjazd. Stopklatka ukazałaby nam prawdziwą rodzinną sielankę – ale nie potrwa długo zanim te pozory całkiem się rozwieją. Natsuki jest zamkniętą w sobie, odizolowaną od reszty rodziny dziewczynką, której jedynym powiernikiem jest pluszowy Piyyut (według właścicielki to tak naprawdę zbłąkany na Ziemi kosmita z planety Popinpobopia) oraz kuzyn Yuu, z którym Natsuki spotyka się jedynie na kilka dni w roku podczas rodzinnych odwiedzin. Tylko przed tą dwójką (Yuu i Piyyutem) Natsuki otwiera się i dzieli się wszystkimi najskrytszymi sekretami – a z każdą stroną będzie ich przybywać.
Śledzimy wstrząsające losy Natsuki i Yuu od dzieciństwa do dorosłości, w której – podobnie jak w przypadku Keiko z Dziewczyny z konbini – nie potrafią odnaleźć sobie miejsca w ramach odgórnie narzuconych norm i zasad. W oczach Natsuki rolą człowieka (Ziemianina) jest zajęcia wyznaczonego miejsca w gigantycznej Fabryce produkującej kolejnych ludzi, nic więcej. Robi więc co może, aby nie stać się kolejnym trybikiem.
Choć tematy (normy społeczne, macierzyństwo, “inność”, aseksualizm itd.), które Murata porusza w Ziemianach, są bardzo zbliżone do znanej Wam zapewne Dziewczyny z konbini (czy też na dobrą sprawę większości jej wcześniejszych powieści), w najnowszej książce autorka zabiera nas na prawdziwą jazdę bez trzymanki. Wydaje się, że co stronę kula śniegowa narasta o kolejne szokujące zdarzenia, które nierzadko wrażliwych czytelników mogą zmusić do odłożenia książki, choćby na chwilę. Czy cały ten shock value w tym wypadku prowadzi do czegoś głębszego, pozwoli odkryć czy zrozumieć coś więcej o naszym społeczeństwie i nas samych? Oceńcie sami.
Książka dostępna również w języku japońskim i angielskim.
