Sonoko, uczęszczająca na zajęcia artystyczne, szkicuje portret bogini Kannon, ale zamiast na pozującej przed nią modelce, wzoruje ją na koleżance ze szkoły. Na kolejnych zajęciach wysłuchuje przytyków nauczyciela, wkrótce również do jej uszu dochodzą okropne plotki – rzekomo ona i Mitsuko to coś więcej niż tylko znajome. Obie kobiety postanawiają zrobić na złość opinii publicznej i zamiast uciekać, zaczynają spotykać się jako przyjaciółki. Jednak szybko ich relacja ewoluuję w szaleńczą miłość, ale bynajmniej nie jest to ckliwa historia z cyklu friends to lovers.
Quicksand to przede wszystkim opowieść o obsesji i zazdrości. To biseksualny czworokąt, który dla każdej z postaci okazuje się toksyczny – może za wyjątkiem Mitsuko, której intencje, z każdą stroną i każdym kolejnym kłamstwem, stają się coraz bardziej niejasne. I choć narracja prowadzona jest z punktu widzenia Sonoko, która zwierza się ze swoich rozterek bezimiennemu pisarzowi, to Mitsuko stoi w centrum wydarzeń i lgnie do niej każdy z naszych bohaterów. Tytułowy ruchomy piasek to metafora destrukcyjności związków w powieści Tanizakiego. W jednym z rozdziałów Sonoko przyznaje, że zapada się coraz głębiej i wkrótce orientuje się, że nie może już wydostać się spod wpływów Mitsuko. Co ciekawe: oryginalny japoński tytuł to buddyjski symbol 卍 (czytany jako manji), który odnosi się do czterech kochanków.
