Jak często mamy okazję posłuchać głosu tajskiej pisarki? Piszącej nie o bajecznych plażach czy egzotycznych, skrojonych pod zachodniego turystę atrakcjach, ale o codziennym życiu ludzi należących do niższych warstw tajskiego społeczeństwa – robotników czy prostytutek. Jej głos jest głosem feministki (chociaż sama raczej nie określa siebie tym terminem uważając, że jest on niewystarczający do opisania jej prozy), dla której kluczowe są kwestie równouprawnienia. Ale w jej opowiadaniach kobiety rzadko kiedy same opowiadają swoje historie. Uciszane, spychane na dalszy plan nawet w swoich własnych narracjach, zostają nam pokazane poprzez słowa mężczyzn, mających – bardzo często – obsesję na ich punkcie. Starających się kontrolować ich działania, zachowanie czy wygląd. Jej opowiadania mówią o dynamice władzy w związkach między kobietami a mężczyznami, ale też w społeczeństwie. Kobiety są w nich uprzedmiotowiane, ich wartość mierzona jest wyglądem, a zdrady i przemoc są na porządku dziennym.
Duanwad Pimwana jest jedną z najciekawszych pisarek współczesnej Tajlandii, której opowiadania cieszą się szczególnym uznaniem. Arid Dreams zawiera trzynaście krótkich tekstów, wybranych i przetłumaczonych przez Mui Poopoksakul, które powstały w ciągu ostatnich dwóch dekad – mogą więc stanowić zarówno bardzo dobre wprowadzenie do twórczości pisarki, jak i budować panoramę współczesnej Tajlandii. Nie tej upiększonej na potrzeby folderów reklamowych, ale tej zwykłej i codziennej.
