Po raz pierwszy usłyszałam o tym tytule w Japonii w 2010 roku, kiedy byłam w pierwszej klasie liceum.
Książka została wydana w 1998 roku, ale stała się bardziej popularna po ekranizacji w 2010 roku. Osobiście trochę żałuję, że nie przeczytałam jej już wtedy, ale dopiero teraz. Sam rok nie jest istotny, natomiast treść byłaby dla mnie bardziej olśniewająca, gdybym przeczytała ją w młodszym wieku.
Dusza zmarłego bohatera poznaje dziwnego anioła – Prapura i otrzymuje szansę, aby jeszcze raz pojawić się na świecie. Problem w tym, że bohater zagości w ciele nieznanej osoby i w ciągu roku będzie musiał odzyskać pamięć. Tą nieznaną osobą będzie pewien gimnazjalista, którego ciało po popełnieniu samobójstwa znalazło się w szpitalu. Poza malowaniem, które jest jego mocną stroną, nie radzi sobie z nauką, ani z komunikacją z innymi ludźmi.
Czy koniec końców bohater odzyskał pamięć? Dlaczego właściwie umarł?
Pomimo wątku samobójstwa, który pojawia się na początku historii, cały styl jest dość lekki i łatwy do czytania.
Szczególnie polecam książkę licealistom (i studentom!). Ten tytuł jest również idealną opcją dla osób, które chcą czytać po angielsku, ale nie odpowiada im zbyt trudna lub zbyt długa historia.
