Lonely Castle in the Mirror

Siedmioro nastolatków zostaje zaproszonych do świata po drugiej stronie lustra. W zamku, w którym zasady gry ustala niewiele starsza od nich zamaskowana Wilcza Królowa, mają za zadanie odnaleźć klucz do Pokoju Życzeń. To z nich, które klucz odnajdzie, będzie mogło wypowiedzieć jedno życzenie.

Śledzimy tę opowieść z perspektywy Kokoro, gimnazjalistki, która od kliku miesięcy nie chodzi do szkoły. Kokoro spędza całe dni w domu, bojąc się, że nawet na niewinnym spacerze spotka którąś ze swoich szkolnych koleżanek. Po drugiej stronie lustra Kokoro spotyka inne dzieciaki, które miały podobne przejścia – są zagubione, samotne, często to ofiary szkolnej bezsensownej przemocy i napiętnowania. Cenniejsza niż magiczna obietnica spełnienia życzenia, okaże się sama możliwość wspólnego spędzania czasu w niezwykłym zamku.

Uhonorowana w 2018 roku Hon’ya Taishō (czyli nagrodą księgarzy, którą wiele lat wcześniej jako pierwsze w historii otrzymało Ukochane równanie profesora) powieść najbardziej spodoba się równolatkom bohaterów – uczniom ostatnich klas szkoły podstawowej i dawnego gimnazjum. Napisana jest prostym, przystępnym językiem i z powodzeniem mogą po nią sięgać młodsi czytelnicy. Autorka w bardzo subtelny sposób porusza temat przemocy szkolnej – skupia się nie tyle na samych szykanach i dręczeniu, ale na wszystkim tym, co dzieje się później: próbach radzenia sobie z własnymi lękami, wyciąganiu pomocnej dłoni, współodczuwaniu. Zagadka magicznego zamku i wprowadzenie elementów gry inspirowanych przeróżnymi baśniami intryguje i trzyma w napięciu, a zakończenie jest satysfakcjonujące i daje spory zastrzyk nadziei.

Warto podrzucić tę książkę młodszemu rodzeństwu, które być może samo przeżywa gorsze dni wśród szkolnych rówieśników, może zna kogoś, kto akurat cierpi… Może też samo, świadomie lub nie, dokucza komuś, kto tak, jak bohaterowie Lonely Castle in the Mirror, czuje się bezradny i wyobcowany tak bardzo, że poszukuje ucieczki.