Złote czasy to pozycja kultowa dla wielu czytelników w Chinach i za granicą: prowokacyjna i skandaliczna, fascynuje młodych ludzi od kilkudziesięciu lat. Inteligentna i sarkastyczna powieść jest refleksją nad miejscem jednostki w społeczeństwie oraz nad ogromnymi zmianami politycznymi i społecznymi w XX-wiecznych Chinach.
Historia życia Wanga Era, którą w ogromnej mierze determinuje jego kochanka, Chen Qingyang, pokazana jest w trzech częściach: od zesłania na wieś w celu reedukacji, przez akademicką karierę do refleksji w bardziej podeszłym wieku, kiedy patrzy na swoje życie z perspektywy lat. Można tu rozpoznać elementy z biografii autora, który także spędził przymusowo czas na wsi, a następnie pracował na uniwersytecie.
To, co sprawia, że powieść jest zarówno humorystyczna, jak i rewolucyjna, to wykorzystanie przez Wanga Xiaobo seksu jako metafory: z jednej strony protestu, z drugiej – kolaboracji i władzy. Naznaczone nostalgią poszukiwanie miłości, często w bardzo absurdalnych okolicznościach, w konfrontacji z realiami okresu, w jakim przyszło bohaterowi żyć, tworzą fascynujący, wielowarstwowy obraz życia, którego nie dałoby się znieść bez odrobiny przerażająco czarnego humoru.
