Nastoletni Nikolai wychodzi rano do szkoły, po ośmiu godzinach nie wraca. Odbiera sobie życie. Jego matka jest uznaną pisarką. Przestaje pisać; dni spędza na rozmowach z synem, którego już nie ma.
Nikolai naprawdę nie nazywa się Nikolai, to tylko jedno z imion, którymi chciałby być nazywany. Jego matką jest Yiyun Li, pisarka chińskiego pochodzenia, mieszkająca i tworząca w Stanach Zjednoczonych, gdzie wykłada również na uniwersytecie. Ta niewielka, licząca niecałe 200 stron książka to zapis jej rozmów ze zmarłym synem – rozmów, które choć przeprowadza sama ze sobą, we własnej głowie, brzmią jak prawdziwe, przeprowadzone z synem, który popełnił samobójstwo w 2017 roku.
Dużo w nich zagubienia i próby zrozumienia, co się stało (choć książka nie pyta i nie stara się odpowiedzieć na to, dlaczego Nikolai zdecydował się zrobić to, co zrobił); dużo wypowiedzianych żali, drobnych złośliwości, w których ukryta jest czułość (jak często przecież dogryzamy sobie i żartujemy z naszych słabych stron, które pokazujemy tylko najbliższym w gronie rodzinnym). Dużo nadziei, że dopóki są pamiętamy słowa, pamięć o osobie, która odeszła będzie w nas żyła.
To książka też dla tych czytelników, dla których ważne są słowa – osób piszących, czytających, tłumaczących. Język angielski, który dla Yiyun Li jest wyuczonym narzędziem pracy (autorka pisze po angielsku, choć przyjeżdżając do Stanów, języka nie znała), dla Nikolaia jest już całym światem, w którym się wychował, czymś naturalnym. Teraz, gdy język jest jedynym medium komunikacji między nim a matką, słowa i ich znaczenia nabierają nowych odcieni i głębi.
